Mevla’nın Bir
Sözünden Yola Çıkarak Hikaye Yazınız

“Ne kаdаr zengin olsаn, аncаk
yiyebileceğin kаdаr yersin. Denize testiyi dаldırsаn, аlаbileceği kаdаr su
аlır, gerisi kаlır.”  (Mevlana)

Açgözlülük

Sabah erkenden kalktım. Yaz güneşi
evin içine girmiş ve tüm odaları aydınlatmaya başlamıştı. Evimiz güneye baktığı
için kış mevsiminde güneşin sıcaklığı içimizi ısıtıyor, yaz mevsiminde her ne
kadar sıcaktan bunalsak da aydınlık olması bizi mutlu ediyordu. Babam ve annem
doktordu. Maddi durumumuz çok iyi olduğu için kimseye muhtaç değildik. Kocaman
bir evimiz vardı. Hem de bahçesi vardı. Bahçesinde kiraz ağaçları, elma
ağaçları, kayısı ve ceviz ağaçları vardı. 

Ayrıca kocaman bir yere de çilek
ekiyorduk. Bunların tadı çok güzel oluyordu mevsimi geldiği zaman.  Bunun için çok mutlu oluyordum ve kendimi de
daha güvende hissediyordum. Maddi durumumuzun çok iyi olmasına rağmen annemin
gözü bir türlü doymak bilmiyordu. Kendisi de yüklü maaş aldığı halde hep bana
olsun, başkalarına fazla bir şey vermeyelim düşüncesi ile hareket ediyor, bu
durum da hem babamı hem de beni üzüyordu. Bana göre bu kadar bencil olması
doğru değildi. Çünkü ne kadar yersek yiyelim belli bir yere kadar yiyebilirdik.
Onun için bu kadar açgözlü olmamalıydı annem. Dedeme ve babaanneme bile babamın
yardım etmesine razı olmuyordu. Bu durumu gören anneannem annemi yanına çekti
ve ona sert bir şekilde şunları söyledi: Bu gidiş doğru gidiş değil Kübra. Sana
hiç yakışmıyor. Bencilliği bırak ve paylaşmaya başla. Kendini geliştir,
değiştir. Para amacın olmuş, oysa o sadece bir araçtır dedi. Ayrıca eşinin de
babası ve annesi onu ne zor durumlarda büyüttü. Neden bu kadar düşüncesiz
davranıyorsun ve hep bana diyorsun dedi. Dedem ise anneme dönüp ona Mevlana’nın
şu sözünü hatırlattı: “Ne kаdаr zengin olsаn, аncаk yiyebileceğin kаdаr yersin.
Denize testiyi dаldırsаn, аlаbileceği kаdаr su аlır, gerisi kаlır.”   dedi.
Annem yaptığı hatayı anladı ve ağlamaya başladı. Bir daha böyle olmayacağım
dedi ve o günden sonra çok değişti.

Zor durumda olanlara yardım etti, babamın
annesi ve babasına asla cimri davranmadı, paylaşmayı öğrendi  ve daha iyi insan oldu. Böylece mutluluk yuvamızdan hiç eksik olmadı. Çünkü herkesin gözü toktu ve bencillik ölmüştü
artık.