Ağlamak şanıma düştü n’yleyim
İlin gülü açmış al ile yeşil
Şu benim güllerim soldu n’yleyim
Karadan çaldırdım nerre bâzımı
Arşa çıkardılar âh u sûzumu
Elimden aldırdım yavru kuzumu
Firkati bağrımı deldi n’yleyim
Ördek kalkar m’ola kendi gölünden
Korkum ayrılıktan fikrim ölümden
Geldi çattı beni buldu n’yleyim
Ulu sular gibi çeşmim çağlayan
Mahrum kalmaz özün Hakk’a bağlayan
Yâr yitirmiş yana yana ağlayan
Akıbet başıma geldi n’yleyim
Pir Sultan Abdal’ım kırklar yediler
Bu yolu erkânı anlar kodular
Allah verdiğini almaz dediler
Bana verdiğini aldı n’yleyim
Pir Sultan Abdal
Sözcükler
neme: neyime
ilin: elin, başkalarının
nerre: erkek
bâz: doğan, yırtıcı bir kuş türü
arş: göğün en yüksek katı
âh u sûz: iç çekip yanma
firkat: ayrılık
seher: sabahın güneş doğmadan önceki zamanı
çeşm: göz
akıbet: bir iş veya durumun sonu, sonuç
kırklar yediler: Âlemdeki manevi düzeni korumakla görevli veliler zümresi. Genelde “üçler yediler kırklar” şeklinde ifade edilir. İnanca göre bu kişiler (erenler) sıradan insanlar gibi görünseler de
erkân: yol yöntem, tarikat kuralları
anlar: onlar
İlgili Sayfa